Pil teknolojileri, insanoğlunun en zayıf kaldığı alanlardan biri. Bugün sahip olduğumuz pil teknolojisinin, antik mısırlılar tarafından üretildiği tez edilen çömlek pillerinden teknik olarak çok farkı yok. Bu antik Mısır devrindeki pil, elektrik ve ampül problemi her ne kadar komplo teorileri ile karışık uzun bir bahis olsa da, sonuçta hala enerjiyi efektif ve inançlı bir formda depolamak için, teknolojinin öbür bileşenlerinin yaşadığı gelişim suratına uygun tatmin edici tahliller üretebilmiş değiliz.
Fakat artık, fantastik bir pil dizaynıyla karşı karşıyayız. Kimi bilim insanları, yenilebilir robotlar üretmek istiyor ve bunun için de yenilebilir piller geliştirmek için kafayı yormuşlar.
Elbette, bir robotu neden yemek isteyelim ki sorusunu herkes soracaktır. Bilim insanları, tıbbi gayelerle insan bedeni içinde çalışması gerekecek robotları tasarlamaya çalışıyorlar. Bu mevzudaki çalışmalarını İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü’nde, Robot Food projesi altında da topladılar. Proje şimdiden AB fonlarından 3.5 milyon dolarlık dayanak de sağladı.
Peki yenilebilir robotlar ne işe yarayacak?
Örneğin bir hap üzere yutup midenizde yahut iç organlarınızda dolaşacak, hastalıklarınızı teşhis edecek, kanserli yapıları görecek, görüntülemeye yapacak ve işi bitince de midenize dönüp eriyecek, besine dönüşecek bir robot tıp alanında çığır açabilir, ki onlarca yıl evvel bu mevzu hakkında yapılmış bilim kurgu sinemaları da bulunuyor. Yani beşerler onlarca yıldır, insan vücudu içine robot gönderme fantezisini yaşıyor.
İşte bu robotların, telefonlarda yahut akıllı saatlerde kullandığımız lityum-ion pillerini kullanmasını bekleyemeyiz. Bu pillerin de yenilebilir olması gerekiyor.
Araştırmacılar, olağanda yediğiniz besin unsurlarından çalışan bir pili nasıl oluşturabileceklerine dair bir de makale hazırladılar. Lakin şimdi çalışan bir prototip ortada yok. Fakat proje fikir evresinde ilerliyor.
Örneğin, jelatin kauçuğun yerini alabilir, pirinç kurabiyeleri köpüğe misal bir yapı oluşturup enerjiyi saklayabilir. Çikolata sineması robotları nemli ortamlarda koruyabilir ve nişastalı bileşenler, yapıştırıcı vazifesi görebilir.
Peki ya kamera?
Bilim insanları bu projeyi çalışabilir hale getirdiklerinde, artık değerli görüntüleme sistemlerinde teşhis için uzun sıralar beklemeden, belirli organlardaki sıkıntıları tahminen daha kısa yoldan, yalnızca bir hap içerek teşhis edebileceğiz ve elbette bunu sık sık yapma imkanımız da olacağı için hastalıkların erken teşhis oranı da yükselecek. Lakin şimdi çalışmalar çok erken kademede. Pil yapmak kâfi değil, yenilebilir materyallerden kameralar, kablosuz irtibat çipleri üzere bileşenleri de çözmek gerekiyor.
