Memleket öyle bir hale geldi ki artık kadın ve çocuk ölümlerini bile konuşamıyoruz.
Çünkü bebek ölümleri hepsinin önüne geçti.
Durum her geçen gün daha vahim bir hale gidiyor.
Hastaneye gittiğinizde gönül rahatlığı ile sağlığınızla oynanmadan / fazla para alınmadan tedavi olabiliyor musunuz?
Son olaydan sonra bebeğinizi bir gece hastanede bırakabilir misiniz?
Peki yaşlı yakınlarınızı aynı şekilde güvenle hastanede bırakırım diyor musunuz?
Sizce sokalar güvenli mi?
Tek başınıza sabah erken ya da akşam geç saatlerde sokaklara çıkabilirim diyor musunuz?
Sokağa çıktığınızda başıma bir şey gelebilir diye tereddüt ediyor musunuz?
Trafikte haklı bile olsanız “lanet olsun” diyerek sesinizi çıkaramıyorsunuz.
Bir sorun yaşasanız mahkemelerden adil bir karar çıkar diyebiliyor musunuz?
Okula giden çocuğunuz için iyi eğitim alıyor diyebiliyor musunuz?
Çocuklarınızın okul önündeki yasaklı madde satıcılarından yeterince korunduğunu söyleyebiliyor musunuz?
Bir restoranda yemek yerken ya da bir fincan kahve içerken acaba kazıklandım mı duygusu sizi de rahatsız ediyor mu?
Dışarda yediğiniz yemeğin içindeki eti gönül rahatlığı ile tüketebiliyor musunuz?
At / eşek etini sucukta dana diye mi yiyorsunuz?
Televizyonda izlediğiniz bir haberin aslında öyle olmadığını hiç düşünmediniz mi?
Tapu için devlet kurumuna giderken “acaba kandırılır mıyım?” korkusu sizde de yok mu?
Üzerinize biraz fazla miktarda bir para aldığınızda “acaba takip ediliyor muyum?” duygusu sizde hiç oluşmadı mı?
Bir yakınınız veya bir arkadaşınız biraz yakınlık gösterse “acaba altından ne çıkacak?” diye sormuyor musunuz?
Şöyle bir düşünün evinde sadece bir gece kalabileceğiniz kaç arkadaşınız var?
Ya da karnınız aç olsa kaç kişi size yardımcı olur?
Borç para alabileceğiniz insan sayısını hiç düşündünüz mü?
Kaçınız kendini iş yerinde güvende hissediyor?
Veya kaç kişi emeğinin karşılığını adil bir şekilde aldığını düşünüyor?
Sokakta gördüğünüz bir kavgayı kaçınız korkmadan sonlandırmak için müdahale edebiliyor?
Seçimlerde kullandığınız oyların çalınmadığından emin misiniz?
Sağlıkta hile, eğitimde çile, yeme içme de sahtekarlık, sokakta korku, yargıda kayırmacılık, medyada yalan, ekonomide çöküş, devlet kurumlarına güvensizlik almış başını gidiyor.
Tüm bunları toplayınca bunun adı “beceriksizlik” mi?
Elbette değil.
Bunun adı çürümedir.
Hem de dipten başa ÇÜRÜME.
Serhat DOĞAN
Gazeteci
