“Makber”, “Akşam Oldu Hüzünlendim Ben Yine”, “Gitti de Gelmeyiverdi”, “Ben Küskünüm Feleğe” ve “Bakmıyor Çeşm-i Siyah” isimli yapıtlardaki yorumuyla unutulmayan isimler ortasına giren sanatçı Hamiyet Yüceses’in vefatının üzerinden 28 yıl geçti. Türk sanat müziği yorumcusu Yüceses, Kadriye Hanım ile marpuç ustası Halil Efendi’nin kızı olarak İstanbul’da 20 Haziran 1915’te dünyaya geldi.
İstanbul’da Hacı Kadın İlkokulunda eğitim gören ve sesinin güzelliğiyle çocuk yaşlarda dikkati üzerine çeken sanatçı, henüz 11 yaşındayken, ailesinin yaşadığı maddi sıkıntılar nedeniyle sahneye çıkıp şarkı söylemeye başladı.
Hamiyet Yüceses, ilk konserini Burhaniye’de verdi. Akabinde Anadolu’nun birçok şehrinde sahneye çıkan sanatçı, uzun süre Gaziantep’te kaldı.
“Ses Kraliçesi” seçildi
Safiye Ayla ile 1931’de Beyoğlu’nda sahneye çıkmaya başlayan sanatçı, tıpkı yıl Kadıköy’de düzenlenen bir yarışmada “Türkiye Ses Kraliçesi” seçildi.
Sanatçı Yüceses, besteciler Selahattin Pınar, Sadettin Kaynak, Yesari Asım Arsoy, Mısırlı İbrahim ve Bimen Şen’den özel dersler aldı.
İstanbul Radyosu’nda çeşitli programlara çıkan, Sahibinin Sesi, Columbia ve Odeon firmalarıyla plaklar yapan sanatçı, Halit Kıvanç ile 1978’de yaptığı bir röportajda, İstanbul’da ilk sahneye çıktığı yıllarda mikrofon olmadığını dile getirmişti.
Besteci Sadettin Kaynak’ın sesine uygun birtakım besteler yaptığı şarkıcı, soyadı kanunu çıkınca Sadettin Kaynak ve Selahattin Pınar’ın ısrarıyla Yüceses soyadını aldı.
Sanatçının 1940’ta evlendiği Deniz Astsubayı Fethi Yüceses, Atılay faciası olarak anılan, Atılay isimli denizaltının batmasıyla 14 Temmuz 1942’de hayatını kaybetti.
“Makber”in güçlü sesi
Bu ıstırabın akabinde söylediği “Gitti de Gelmeyiverdi” müziğiyle beğeni toplayan şarkıcı, asıl şöhreti sözleri Abdülhak Hamit Tarhan’a, bestesi Mehmet Baha’ya ilişkin “Makber” müziğiyle kazandı.
Yüceses, 1944’ten 1955’e kadar Kemal Mollaoğlu ile evli kaldı, ardından 1956’da sahnede şarkı söylerken tanıştığı tıp fakültesi öğrencisi Osman Sabuncu ile vefatına kadar süren 40 yıllık evliliğe imza attı.
İstanbul’da dönemin ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıkan sanatçı, 1944’te İstanbul Belediye Konservatuvarı Türk Müziği İcra Heyeti’nde görev aldı.
Gazele olan sevgisini her fırsatta dile getiren şarkıcının 1946’da Hacı Arif Bey’in “Bakmıyor Çeşm-i Siyah” yapıtını, bir gazelle birlikte okuması ilgi gördü.
Hamiyet Yüceses, 1949’da Yeni İstanbul Radyosu’nda çalışmaya başladı. Üniversite Talebe Birliği her yıl düzenledikleri Edebiyat Yarışması’nda “Hamiyet Mükafatı” mükafatlarını dağıttı.
Sahnelere 1981’de veda etti
“Efsuncu Baba”, “Affet Beni Allah’ım”, “Kanun Namına”, “Soygun”, “İncili Çavuş” üzere sinema sinemalarında müzik söylerken görünen Yüceses, 1981’de sahneleri bıraktı.
Usta sanatçı, Pera Palas Oteli’nde 1987’de ismine düzenlenen gecede, 1988’de ise Hürriyet gazetesinin Altın Kelebek Ödül Töreni’nde son defa sahneye çıktı.
“Makber”, “Akşam Oldu Hüzünlendim Ben Yine”, “Ben Küskünüm Feleğe” ve “Bakmıyor Çeşm-i Siyah”ın ortasında bulunduğu Türk sanat müziği yapıtlarını yorumlayan Yüceses, hayatı boyunca yaklaşık 1500 plak, 37 adet 45’lik ve 8 long play çıkardı.
Sanatçı, TRT’de yayınlanan bir röportajında 1500’ün üzerinde plak doldurduğunun altını çizerek, yaptığı plaklardan birinde okuduğu “Bir Görüşte Aşık Oldum Gözlerine Ey Peri” yapıtının mezarının başında okunmasını vasiyet etmişti.
Hamiyet Yüceses, tatil için gittiği Muğla’nın Marmaris ilçesinde kaldırıldığı hastanede, 10 Temmuz 1996’da, 81 yaşındayken hayata veda etti. Yüceses’in cenazesi, Üsküdar’daki Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.
