Kayıtlı tarihin en uzun yılı: Tam 445 gün sürmüştü!

“Artık yıllar” üzere kimi yılların başkalarından daha uzun olmasına artık alıştık. Fakat tarihin en uzun süren yılı olarak bilinen M.Ö. 46 yılı, olağandan 80 gün daha uzun sürerek inanılmaz bir formda 445 güne ulaşmıştı.

Yıllar, Dünya’nın Güneş’in etrafındaki tam bir çeşidini tamamlayarak yeni yılın başlangıcı olarak belirlediğimiz noktaya dönmesi için geçen süreyi tanımladığı için, bir yılın bu kadar uzun sürmesi garip gözükebilir. Takvimlerimiz ise, yılı daha âlâ bir halde tanımlayabilmemiz için kesimlere (aylar, haftalar, günler) ayırma teşebbüsü olarak tanımlanabilir. Makul olaylar için herkesin anlayabileceği ve takip edebileceği net bir vakit tarifi olması sebebiyle bu tarih ve saat birleşimi (3 Ocak 2025 günü saat 15.00 gibi) epey kullanışlı bir sistem sunar.

Yörünge yılını takvim yıllarımızla eşleştirmede daha yeterli hale gelmiş olsak da, daha evvelki takvimler tıpkı başarıyı gösteremiyordu. Julius Sezar tarafından Jülyen takvimi kullanılmaya başlamadan evvel, Roma yılı her biri 31 gün süren yalnızca dört ay (Mart, Temmuz, Ekim ve Mayıs) içeriyordu; başka aylar, 28 gün süren Şubat hariç her biri 29 gün ile daha kısaydı. Sonuç olarak bu takvim, Dünya’nın Güneş etrafındaki dönüşüyle süratle uyumsuz hale geldi ve MÖ 200 civarında o kadar uyumsuzdu ki, şu anda 14 Mart olarak isimlendirdiğimiz günde gerçekleşen neredeyse tam bir tutulmanın, 11 Temmuz’da gerçekleştiği kaydedildi.

Tarihlerdeki bu kaymayı önlemek için her birkaç yılda bir “Mercedonius” ismi verilen bir artık ay eklenmesi gerekiyordu. Takvimin bozulmasını önlemek için kusursuz bir usul olmasa da, en azından maksadına yaklaşabiliyordu. Lakin Mercedonius sisteminin politik suistimale karşı zayıf olduğu süratli bir formda ortaya çıktı. Pontifeks Maksimus ve Pontifler Koleji takvimi değiştirme yetkisine sahipti ve bu manevî başkanlar bazen misyon müddetlerini uzatmak üzere politik hedefler için bu yetkiyi kullanıyordu.

Jülyen takviminin doğuşu ve takvime eklenen “birkaç ekstra ay”

Daha sonra MÖ 45 yılında Julius Sezar, bu karışıklığı düzeltmek hedefiyle Jülyen takvimini devreye aldı ve garip bir biçimde Şubat ayı hariç olmak üzere tüm kısa ayların sonuna bir yahut iki gün ekleyerek bir yıldaki toplam gün sayısını daha bilindik bir sayı olan 365’e çıkardı.

Bunun akabinde artık ay sistemi ortadan kaldırıldı ve her dört yılda bir gün eklenmesine karar verilerek Güneş etrafındaki hareketimize hayli uyumlu bir sistem oluşturuldu. Lakin bütün bu sistemin yerine oturabilmesi için, birinci olarak takvimin düzeltilerek yanlışsız mevsimlerin gerçek yerlere gelmesinin sağlanması gerekiyordu. Bunu düzeltmek için Sezar, MÖ 46’ya birkaç ay ekledi.

Romalı tarihçi Suetonius, Julius Sezar’ın hayatı başlıklı yapıtında, “ayrıca, mevsimlerin doğru hesaplanmasının Ocak ayının bir sonraki Kalends’inden başlayabilmesi için, Kasım ve Aralık ayları arasına iki ay daha ekledi” diye yazıyor ve ekliyor: “Bu nedenle bu düzenlemelerin yapıldığı yıl, eski geleneğe göre o yıla ait olan artık ay da dahil olmak üzere on beş aylık bir yıldı.”

Sonuç olarak, MÖ 46 yılı 445 günle kayıtlı tarihteki en uzun yıl oldu ve bazen annus confusedis yahut “karışıklık yılı” olarak da anılıyor.