Kurtuluş Savaşı’nın akabinde Türkiye için artık kalkınmak ve sanayileşmek olmazsa olmaz bir ehemmiyete sahipti. Ancak ne vakit bir eşik atlanacak olsa bir grup şer odakları ülkeyi engelliyordu. 1970’li yılların başında elektrik elektronik bölümü başta olmak üzere tüm sanayi kollarında silikon devriminin rüzgarı esiyordu. Fakat Türkiye bunu kaçırıyordu.
Yeniliklerin kaçırılması yüksek ithalat, yüksek girdi maliyetleri derken her 10 yılda bir devalüasyon yaşayıp, tekrar tekrar yıkılan, kaygan bir yere sahip bir faturanın doğmasını sağlıyordu. Pekala tüm dünya silikon ihtilaline entegre olurken Türkiye neden bu devrimi kaçırdı? Karşılık çok kolay idi, cuntacılar 15 Temmuz 2016’da olduğu gibi 1970’li yıllarda ülkeyi darbelerle boğuyor, sıkı idare kararları ile ambargoların kıskacına giren bir sömürü iktisadının önünü açıyor ve son derece ağır bir komuta zincirine bağlı kamu kararları ile ülkeyi bir bataklığın tabanına çekiyordu.
Ekonomiyi çökertme operasyonu
Gelelim 15 Temmuz 2016 tarihine. O vakit da bir ihtilal var mıydı? 2016, global ölçekte yapay zeka insiyatifinin kurulması gerektiği, artık klasik iş kollarının yerini yapay zeka tabanlı sistemlere bırakılacağının tartışıldığı tarihti. Ayrıyeten Çin’den Kanada’sına onlarca dev şirketin yatırım kararı aldığı Türkiye’de kimi seçilmiş üniversiteler muhteşem iletkenler ve kuantum işlemciler noktasında son derece kıymetli gelişmeleri birbiri gerisine duyuruyordu. Buna ek savunma sanayii alanında da adeta bir roket misali çıkışa geçen Türkiye, vizyoner bir görünüm sergilemesine ek artık izleyen değil siyaset belirleyen bir ülke olacağının sinyalini veriyordu.
İktisatta altın bir kural vardır. Üstatlar söyle bir yorum ile ülkelerin tam bağımsızlığını da ölçmenin yolunu bulmuş. Derler ki “Her ülke ekonomik özgürlüğü kadar tam bağımsızdır.” İşte bu teori Türkiye ismine artık tıkır tıkır işliyordu. Ta ki 15 Temmuz sabahıyla birlikte Türk milleti iki gün boyunca ateşten gömlek giyene kadar. Millet iradesinin hiçe sayılmasını karşı çıkan Türk milleti, azim ve iradesiyle bertaraf edip, demokrasinin zaferini birinci günün şafağında ilan ediyordu.
Darbelerin akabinde kimler kaybedildi?
Türkiye darbelerin ardından en başta nitelikli işgücünü kaybetti. Teknikerler, makine mühendisleri, mimarlarını kaybetti Türkiye. Öğretmenini; hekimini avukatını, yargıcını savcısını kaybetti Türkiye.
Yetmedi ahlaki bedellere sahip yüksek nitelikli mülki amirler ini kaybetti Türkiye. Yetmedi üniversite öğrencisi genç ve parlak beyinlerini kaybetti Türkiye. Yetmedi köy enstitülerini, kooperatiflerini kaybetti Türkiye. Yetmedi bayanlı erkekli fabrikalarda omuz omuza çalışan vasıflı personelini ve ustalarını göç vermek suretiyle kaybetti.
Yetmedi ağır sanayi müteşebbislerini, fotoğraf, heykel, müzik yapabilen sanatkarlarını, her şeye karşın güçlü yarınlar için sonuna kadar gazetecilik yapan birçok basın emekçisini kaybetti. Lakin bir tek şeyi kimse bizden söküp alamadı. Sarsılmaz vatan sevgimiz ve dünyada eşi gibisi olmayan dayanışma ruhumuz. Kriz anlarında vatanı için düşeni sırtına alıp, her şeye karşın ilerlemeyi bir görev sayan tüm yurttaşlarımızın demokrasi günü kutlu olsun.
