İnsanlar, gerçek suç yapımlarına neden bu kadar ilgi gösteriyor?

Gerçek kabahat bahisli üretimlerin son zamanlardaki popülerliğinin artması, seyircilerin kanlı sahnelerden büyük keyif aldığını ortaya çıkardı. Bu da şu soruyu gündeme getiriyor: Neden çoğumuz bu cürüm gösterilerini çok seviyoruz?

Yeni bir araştırma, yanıtı bulmuş olabilir. Seri katillerle ilgili içerikler dünya çapında talep görüyor; her yerde onların müthiş kabahatlerini detaylarıyla anlatan filmler, TV dizileri, kitaplar ve görüntüler ortaya çıkıyor. Daha evvel bu cürüm sevgisinin hastalıklı bir meraktan kaynaklandığı yahut insanların hayatlarında eksik olan ağır hisleri deneyimlemelerine ve kendi meselelerinden kaçmalarına imkan sağlayabileceği öne sürülmüştü. Ayrıyeten bu cins bir saplantının artan şiddete yol açabileceği de öne sürülmüştü. Yeniden de bahis hakkında kapsamlı bir araştırma yapılmamıştı.

Rusya’daki Ulusal Araştırma Üniversitesi Ekonomi Yüksek Okulu’ndan bir araştırma grubu Rus gençleri ortasında bir dizi görüşme gerçekleştirdi. 14 Rus kentinden gelen 18 ila 36 yaş ortası toplam 26 gençle görüştüler ve ne çeşit seri katil içeriklerinden hoşlandıkları, bunları nasıl buldukları ve bir sinema, görüntü yahut podcast seçerken neleri göz önünde bulundurdukları hakkında sorular sordular.

Elde ettikleri bulgular, bu şiddet içerikli içeriği tüketme dileğinin ne şiddet sevgisinden kaynaklandığını, ne de gerçek hayatta şiddet uygulama isteğiyle bağlı olduğunu gösteriyor. Takım, makalelerinde şu sonuca varıyor: “Çalışma, genç Rusların seri katillerle ilgili medya içeriğini iki tür ihtiyacı aynı anda karşılamak için tükettiğini ortaya koydu: Bilişsel ve duygusal ihtiyaçlar. Bilişsel tüketim güdüleri ontolojik güvenlik ihtiyacından kaynaklanırken, duygusal güdüler zevk için tüketim ihtiyaçlarını karşılamakla ilişkili.”

Başka bir deyişle, beşerler hatalıların güdülerini anlamak isterken, birebir vakitte bu dehşet verici gerçek hayat öykülerini öğrenerek hayatlarında diğer türlü eksik olabilecek ağır hisleri hissetmek istemişler.

Buna karşın çalışmanın çok küçük bir örneklemle gerçekleştirildiği ve tüm Rus genç nüfusunu temsil etmediği, hasebiyle sonuçların bir ölçü kuşkuyla yorumlanması gerektiği unutulmamalı.