Southern Methodist Üniversitesi’nin (SMU) internet sitesinde yayımlanan çalışmada, dinozorların yaklaşık 120 milyon yıl önce Erken Kretase döneminde Brezilya ve Kamerun arasında yürüdükleri saptandı.
Pangea (süperkıta) ayrıldıktan sonra aralarında yaklaşık 6 bin kilometre oluşan Atlantik Okyanusu’nun iki ucundaki kıtada birbiriyle eşlesen 260’den fazla dinozor ayak izine rastlandı.
Araştırmacılar, eşleşen ayak izlerinin yanı sıra Brezilya’nın Borborema bölgesi ve Kamerun’un kuzeyinde benzeri havza, ırmak ve göl oluşumlarına dair ispatlar buldu.
Çalışmayı yürüten araştırmacılardan Diana Vineyard, bulunan ayak izi fosillerinin birçoklarının üç parmaklı teropod dinozorlara, kimilerinin ise dört ayaklı sauropodlar ve kuş kalçalı ornithischianlara ilişkin olduğunu belirtti.
Çalışmanın başaraştırmacısı Louis Jacobs, ayak izlerinin yaş, hal ve jeolojik durum olarak birbirlerine epeyce benzediğini kaydetti.
Ayak izlerinin eski göl ve ırmakların tabanlarındaki alüvyon ve çamur katmanlarında fosilleştiğini belirten Jacobs, dinozorların bugün Güney Amerika ve Afrika olarak bilinen iki kıta ortasındaki bu jeolojik bölgeyi iki kıta ortasındaki geçit çizgisi olarak kullandığını söz etti.
DAVRANIŞ VE ALIŞKANLIKLARINA IŞIK TUTUYOR
Dinozor fosilleri ile ayak izlerinin, milyonlarca yıl evvel gezegende dolaşan tiplerle ilgili eşsiz bilgiler sunduğunu belirten Jacobs, kalıntıların, dinozorların hayat alanlarına ve beslenme alışkanlıkları üzere ayrıntılara ışık tuttuğunu vurguladı.
Jacobs, “Ayak izleri dinozor davranışlarının, nasıl yürüdükleri ya da koştuklarının, kiminle ve hangi ortamda yürüdüklerinin, ne yöne gittiklerinin ve bunu yaparken nerede olduklarının kanıtıdır.” tabirini kullandı.
O periyotta yağış düzeylerinin, ağır bitki örtüsüne sahip tropikal yağmur ormanı tipi alanların oluşmasına yardımcı olduğunu aktaran Jacobs, hayvanların, hem günümüz Afrika’sından hem de Güney Amerika’dan havzalara geldiğini ve nüfuslarının karıştığını aktardı.
Jacobs, süperkıta Pangea’nın ayrılması sonucu kıtaların birbirinden uzaklaşmasının, evrimin temel itici gücü olan genetik süreklilikte kırılmaya neden olduğunu söyledi.
