DEM Parti Milletvekili Çelenk, TBMM’de LGBT Hareketini Savundu

DEM Parti Diyarbakır Milletvekili Sevilay Çelenk, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Genel Kurulu’nda yaptığı konuşmada 2024 Paris Olimpiyat Oyunları açılışına tepki gösterenleri eleştirdi ve LGBTİ hareketini savundu.

Çelenk, Meclis’te yaptığı konuşmada şu sözleri kullandı:

“DÜNYA KÜLTÜRLERİ SIKLIKLA BARIŞI DESTEKLEMİYOR”

”Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; ben de söz hakkımı uluslararası alana ve Türkiye’nin dış siyasetine ait genel bir kıymetlendirme çerçevesinde kullanmak istiyorum. 21’inci yüzyılın ilk çeyreğini de maalesef topyekÜn bir savaş endişesinin ciddi biçimde tırmandığı, dünya da çatışmaların sürdüğü, hiçbir coğrafyada barışa ilişkin güçlü bir arzunun ve güçlü bir çabanın ortaya çıkmadığı bir durumda tamamlıyoruz. Gelişkin Batı demokrasileri, uluslararası ittifaklar ve örgütlenmeler çözümü, artan güvenlik tedbirlerinde görüyorlar. Gazze’de soykırımdan Ukrayna’daki savaşa, Orta Doğu’da Suriye, İran ve Irak’taki daima tansiyonlara kadar felaketin eşiğinde duruyoruz. Pandemi periyodunda, şimdi neyle karşı karşıya olduğumuzu bilmediğimiz bir vakitte bildiğimiz dünyanın sonunun geldiğini ilan etmiştik daima birlikte ve her şeyin bundan sonra farklı olacağını söyleyenler ve çok güçlü bir savaş zıddı hareketin yükseleceğine çok inananlar vardı. Zira güçlü Batı ülkeleri de dahil olmak üzere sıhhat sistemleri çöktü, milyonlar yapayalnız, ağır bakım ünitelerinde hayatlarını kaybetti. Savunmanın yalnızca askeri^ savunma olmayacağı anlaşıldı diye umduk lakin bildiğiniz dünyanın sonu gelmedi. Savaş tersi hareket hiçbir biçimde güçlenmediği üzere mülteci aksiliği, Suriyeliler başta olmak üzere savaş mağduru sığınmacılara yönelik düşmanlık her türlü yükseldi ve bu yükselme çok düşündürücü. Zira barış esasen bir kültür problemi ve maalesef dünya kültürleri sıklıkla bunu desteklemiyor.

“KÜRESEL ASKERİ HARCAMALAR 1990’DAN BU YANA EN YÜKSEK SEVİYEDE”

Geçtiğimiz günlerde, 9-11 Temmuzda Washington’da NATO Liderler Zirvesi düzenlendi, NATO’nun kuruluşunun da 75’inci yıl dönümüydü. Daha evvel Sofya’da NATO Parlamenterler Asamblesi Genel Şurasında ya da Avrupa Kurulu Parlamenterler Meclisi Genel Konseylerinde olduğu üzere burada da en değerli gündem Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, Ukrayna savaşı ve Ukrayna’nın desteklenmesiydi. Bu konuda Batılı müttefikler, artık savaşının sona ermesini, barış perspektifini değil, daha çok zafere kadar Ukrayna’yı desteklemeyi öne aldılar. Ukrayna’nın savaşta askeri^ güç olarak en güçlü biçimde desteklenmesini tek tahlil perspektifi olarak benimsediler. Her iki parlamenterler asamblesindeki toplantılara da katılmıştım ve bu perspektif çok güçlüydü, savunma. NATO bakımından bu anlaşılır olabilir, NATO bir güvenlik ve savunma teşkilatı. Ama, esasen, milletlerarası alanda ve münasebetlerde hiç olmadığı kadar önemli biçimde bir güvenlik ve savunma bütçesi imkanlarının arttırılması sıkıntısı öne alınıyor. Caydırıcılık temelinde bir güvenlikçi akıl her yeri kuşatmış durumda. Halbuki, işte görüyoruz, savaşlar devam ediyor. Hele ki nükleer gücün en kıymetli caydırıcılık kaynaklarından biri olmasına yapılan vurgu çok tasa verici. NATO Başkanlar Tepesi sonrasında yayınlanan deklarasyon özellikle bu bahiste nükleer gücün arttırılmasını, güçlendirilmesini bu kadar kaygı verici bir terminolojiyle ele alıyor. Stockholm Memleketler arası Barış Araştırmaları Enstitüsüne nazaran 2023’te küresel askeri harcamalar yaklaşık 2 trilyon 443 milyar dolara ulaştı ve kişi başına askeri harcama 306 dolarla dünyada 1990’dan bu yana en yüksek düzeyinde. Dünya için bir tehdit varsa bu anlayışlarda var. Türkiye aslında değişen jeostratejik konjonktürde bir türlü nerede konumlanacağına karar veremiyor. Tam güya çıkarlar gereği tarafını Batı’ya yeniden dönüyor, Avrupa Birliğine çeviriyor gibi sinyaller verirken bir bakıyorsunuz Şanghay İşbirliği Teşkilatının Astana’daki doruğuna katılıyor ancak Avrupa Siyasi Topluluğunun İngiltere’deki zirvesinde yok.

“TU¨RK’U¨N TU¨RK’TEN BAS¸KA DOSTU OLMADIGˆI” DU¨S¸U¨NCESİ EMPOZE EDİLİYOR”

Dışişleri Bakanımız BRICS ülkelerinin Rusya’daki dışişleri bakanları toplantısına gidiyor. Doğal ki gidilecek buralara da lakin önceliğin buraya kayması nitekim düşündürücü. Bu salınımlar ortasında bir yandan Suriye’de Esad’la tekrar bir diplomasi tesis etmek sıkıntısı konuşuluyor. Dünyada bir daha olmayacak dediğimiz soykırımlar dahil her şeyin tekrar yaşandığı bir konjonktürdeyiz. Ne iç siyasetimize ne dış siyasetimize istikrarlı, dengeli ve yurttaşı önceleyen, yurttaşın iyiliğini, güvenliğini önceleyen bir akıl taraf veriyor. Türkiye’nin iç politikasına olduğu kadar dış politikasına da hakim olan ve bu politikaları yöneten temel duygular ise korku ve korkutma üzerine oturuyor: İç düşman, dış düşman. İçeride başta Kürtler olmak üzere kendi yurttaşlarının bir kısmını bir tehdit, bir tehlike olarak gösteriyor ama aynı zamanda mülteciyi, göçmeni, Roman’ı, yabancıyı da düşman olarak göstermekten geri durmuyor. Dışarıya yüzümü çevirdiğimizde yurttaşlara bütün dünyanın bize düşman olduğu “Türk’ün Türk’ten başka dostu olmadığı” niyeti empoze ediliyor ve bu, her daim canlı tutuluyor. Alışılmış ki dostlar vardır. Şayet sizde dostluk potansiyeli varsa bir diğerinde neden olmasın? Şayet siz bir ülkeye dostluk temelinde davranıyorsanız, dost olduğunuzu düşünüyorsanız, diğer ülkeler ve öbür toplumlar da size dost olabilir. Neden olmasın? İşte bu en kolay “Türk’e Türk’ten başka dost yoktur.” mottosu ve motto ve etrafında geliştirilen dünyayla alaka kurma biçimleri insanlarımızı adeta yetişkin olmaktan alıkoyuyor. İşte o yetişemeyen, o müebbet ergen çocuklara her gün lakin her gün bu Meclis çatısı altında bile kelam haklarını kullanırken rastlıyoruz. Yüz yıl sonra hala denize dökmekten, tekrar dökebileceğimizden ve 21’nci yüzyılda hala “Bir gece ansızın gelebileceğimiz”den söz ediliyor. Nereye gidiyorsunuz gece gece? Hadi, gittiniz, dümdüz ettiniz. Ne yapacaksınız o düzlükte? İşte bu yetişmemiş ergen zihinler üç dakikalık bir konuşmada en az 5 kez “sapkın” kelimesini kullanıyor. Gerçekten bugün saydım, üç dakikada 5 kez “sapkın” Hem de niye?

“1970’LERİN TÜRKİYE’SİNDE BÜLENT ERSOY VE ZEKİ MÜREN DAHA FRAPAN KIYAFETLERLE KARŞIMIZA CIKMISTIR”

Saatlerce sürmüş Olimpiyat Açılış Töreni’nden toplasanız tahminen on dakikayı bulmayacak enstantaneler seçerek -ki bunların hepsi performanstır. 1960’ların, 1970’lerin Türkiye’sinde Bülent Ersoy, Zeki Müren buradaki kıyafetlerden daha frapan kıyafetlerle karşımıza çıkmıştır- bu enstantaneler seçiliyor ve Paris’te Fransızların muazzam entelektüel birikimini, felsefi birikimini, sanatsal birikimini saatler boyunca çok çeşitli öteki performanslarla açığa vuran bir olimpiyat açılış seremonisi bununla mahkum ediliyor. Evet, orada Marie Antoinette üzere tarihi figürlerin ya da dinî figürlerin performanslar içinde dönüştürülmesini muhafazakar Hristiyanlar da eleştirdi ama LGBT toplumunu sapkın olarak göstermek nedir? Fransa’da 2015’ten bu yana en az 10 -sözüm ona İslam ismine, din adına- vahim atak oldu. Dünyanın bütün atletleri oradayken, dünya orada toplanmışken bu türlü, bu cins bildiriler vermenin manası nedir? Sanki bunları hiç düşünüyor muyuz?

“LGBTİ TOPLUMU KİMSENİN ÇOCUKLARINI TACİZ ETMİYOR, KİMSEYE ZARAR VERMİYOR”

Orada LGBTİ’lilerle ilgili bu tabirleri kullananlar yanı başımızda IŞİD Ezidi, Kürt bayanları katlederken, çocuk yaştaki kızlara bir günde 100 kişi tecavüz ederken bir kez buraya bunları örnek olarak getirip “sapkın” sözlerini kullanmadılar. Orada başörtülü atlete müsaade verilmemesi problemi gündemimize geliyor iki gündür; evet, hakikaten bu da sorunlu. Fransa yabancı ülke vatandaşı olan atletlere bu müsaadesi verirken kendi eşitlikle bağlı anlayışı çerçevesinde kendi atletine bu müsaadesi vermedi; hakikaten de bu kınanması gereken bir şey lakin tekrar yanı başımızda Jina Mahsa Amini örneğinde ve ondan sonra, saçının teli göründüğü için katledilen bu kadar bayan varken, katil bir erkek aklı bayanları saçları görünüyor diye daima mevte mahkum ederken başörtüsü zulmünün bu tarafıyla hiçbir uğraş etmeksizin bu bahisleri bu biçimde gündemleştirdiğinizde ne kadar adil oluyorsunuz, bütün bunları da nitekim düşünmek gerekiyor. LGBTİ toplumuna gelince… Onlar kimsenin çocuklarını taciz etmiyor, kimseye ziyan vermiyor…’