Anadolu Üniversitesi Yunus Emre Kampüsü’nde hizmet veren Sinema Anadolu’da makinistlik yapan 57 yaşındaki Hayri Ergin, 32 yılı geride bıraktığı mesleğinde yüzlerce sineması beyaz perdeyle buluşturdu.
Anadolu Üniversitesi Basın ve Halkla Alakalar Kısmında tamamladığı lisans eğitiminin akabinde 1993 yılında üniversite bünyesinde işçi olarak işe başlayan Hayri Ergin, kısa mühlet sonra Sinema Anadolu’da makinist olarak görevlendirildi. Aldığı eğitimle film makinesinin çalışma prensiplerini kavrayan Ergin, kendisine tahsis edilen odada dönemin kömürlü makinesiyle mesleğine adım attı.
Gösterime giren birçok filmi odasındaki pencereden öğrencilerle izleyen Ergin, sinemaya tutkuyla bağlandı. Öğrenci, akademisyen ve kent sakinlerini yeni filmlerle buluşturma misyonuyla ilerleyen Sinema Anadolu’yu meskeni üzere benimseyen Ergin, uzun yıllar sinemanın usta isimlerini, siyah beyaz ve renkli sinemaları beyaz perdeye yansıttı.
Film gösterim teknolojilerindeki değişimlerden geri kalmayan Ergin, kömürlü makineyle başladığı mesleğinde dijital makineleri de öğrendi. Odasına kurduğu tezgahta 35 milimetre formatlı eski periyot sinemalarını gösterime hazırlayan Ergin, 32 yıllık meslek hayatında 2 bin 500’e yakın eski ve yeni periyot sinemasını sinemaseverlerle buluşturdu.
Üniversitedeki şenlik periyotlarında bir hafta boyunca günde 5 farklı sineması beyaz perdeye aktaran Ergin, meskeni üzere gördüğü makinist odasıyla adeta özdeşleşti.
“FİLM SEYRETMEYİ, SİNEMAYI ÇOK SEVİYORDUM”
Makinist Hayri Ergin, yıllardır “sıfır hata” prensibiyle çalışmaya itina gösterdiğini söyledi. Sinemaseverlere sunduğu tüm sinemaları kendisinin de izlediğini anlatan, şöyle konuştu:
“Film seyretmeyi, sinemayı çok seviyordum. Tesadüfen buraya düştüm. Burada çok sinema seyrettim. Hala seyrediyorum. Oynattığım sinemaların içinde seyretmediğim çok azdır. Hasta yahut yorgun değilsem çabucak hemen bütün sinemaları seyretmişimdir. Seyirci içeriye girip, üstte sineması başlattığımda güya ben aşağıdaki seyirciler üzere olurum, onlarla bütünleşmiş hissederim. Her seans çok kalabalık olmaz, az kişinin katıldığı seanslarda canım sıkılır, ne kadar fazla kişi gelirse o kadar sevinirim.”
Ergin, üniversiteye ulaşan eski dönem filmlerini büyük bir titizlikle gösterime hazırladığını vurguladı.
“EĞİTİMİNİ ALMADIM, ÇALIŞARAK VAKİTLE ÖĞRENDİM”
Eski filmleri düzenlemeyi de zamanla öğrendiğini aktaran Ergin, sözlerini şöyle sürdürdü:
“Filmler bazen makinelerden geçerken kopmalar yahut yırtılmalar olabiliyor. Ses bandında külfetler olabiliyor. Bunları görüp temizlemek gerekiyor. Bunların özel formülleri var. Küçük kesimlerle kesmek zorundasınız, şayet dişleri kırıksa özel bir bantlama sistemiyle yapmak zorundasınız. Makineden geçer mi geçmez mi, nerede kopar bunu güzel analiz etmeniz gerekiyor. Bunun bir eğitimini almadım, çalışarak vakitle öğrendim. Odamdaki tezgahta birleştirme sürecini yapıyorum. Her sinema yapılır ve sökülür, zira onların tekrar kutulara girmesi gerekiyor. Bütün makinistler böyledir. Sineması yapar, gösterimden sonra söker ve geri gönderir. Sinema bittiğinde makarasını tekrar başa almanız gerekiyor. Tezgahımda bu süreçleri yapıyorum.”
“SİNEMA ANADOLU BENİM DÜNYAM”
Hayri Ergin, emektarı olduğu sinemanın kendisine çok şey kattığının ve güzel anılar biriktirdiğinin altını çizdi. Sinema Anadolu’nun kendisinde ayrı bir yeri olduğunu belirten Ergin, “Makinistlik çok başkadır, herkes sevemez zira gürültülü, kışın soğuk, yazın sıcak bir ortamda olabilmek için sinemayı sevmek gerekiyor. Yalnızca ‘işimi yapayım’ başıyla çalışırsanız bir şey çıkmaz oradan. Oturursun sineması başlatırsın, bitince kapatıp meskenine gidersin. Bu çok sıkıcı bir şey olur. Lakin sineması seyredersen, değerlendirirsen, çıkışta gençlerle bir şey konuşursan, bir şeyler paylaşırsan burası değişik bir yer olur.” dedi.
Ergin, üniversiteye çok değer verdiğini, buranın kendini geliştirdiği, okuduğu ve işe başladığı yer olduğunu anlatarak, sözlerini şöyle tamamladı:
“Çocuklarım iş yoğunluğundan ötürü vakit zaman şikayet etse de bu işi sevdiğimi bildikleri için çok sorun olmuyor. Burası benim için farklı bir dünya, bana çok şey kattı. Ailem ve Sinema Anadolu dünyada önemsediğim iki şey. Türkan Şoray’lar, Ediz Hun’lar, Cem Yılmaz’lar, Yılmaz Erdoğan’lar, Tarık Akan’lar, Kadir İnanır’lar, Eskişehir Sinema Şenliği’nde onur konuklarımızdı. Onları görmek bile benim için enteresan ve pahalı.”